Za każdym rokiem, gdy kalendarz wskazuje na początek lutego, pod pomnikiem dedykowanym Ofiarom Sybiru oraz Katynia, wiernie zjawiają się kwiaty i znicze. To działanie jest symbolicznym aktem pamięci dla wszystkich tych Polaków, których los zdecydował o ich przesiedleniu do wnętrza ówczesnego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pierwsza fala deportacji miała miejsce 10 lutego 1940 roku, co diametralnie zmieniło życie około 140 000 naszych rodaków.
Deportacje, które rozpoczęły się w 1940 roku, dotknęły niewinnych ludzi, często całe rodziny. Największym celem wysiedleńców byli przede wszystkim osadnicy – zarówno wojskowi jak i cywilni, pracownicy sektora leśnictwa oraz urzędnicy reprezentujący władzę państwową i samorządową. Dla ogromnej liczby ludzi już sama podróż stanowiła niezwykle ciężkie wyzwanie, które wielu nie potrafiło pokonać. Ci jednak, którzy przetrwali ten morderczy transport, musieli stawić czoła brutalnym warunkom i walczyć o przetrwanie. Wykończeni ciężką pracą, starali się dostosować do nowych warunków i zorganizować swoje życie pomimo ekstremalnie trudnych okoliczności.
W Książnicy Stargardzkiej możliwe jest odkrycie publikacji pod redakcją Jolanty Aniszewskiej pt. „Wspomnienia pisane głodem… Relacje członków Związku Sybiraków w Stargardzie zesłanych w czasie II wojny światowej do ZSRR”. Ta cenna książka jest dostępna dla publiczności zarówno w Czytelni jak i Wypożyczalni Głównej.